Αντίο Νονέ...


Ζητώ συγνώμη που εισβάλλω σε αυτό το χώρο με κάτι που φέρνει σκέψεις θλιβερές. Πριν καιρό έχασα το νονό μου μετά από πολλά χρόνια ταλαιπωρίας με σοβαρά προβλήματα στην υγεία του. Σαν να μην έφτανε αυτό, ήμουν στην άλλη άκρη της Ευρώπης και δεν μπόρεσα να του πω το τελευταίο αντίο όπως θα ήθελα.


Όταν χαρούμενα αγόρια πηγαίναμε σχολείο

Με την πινακωτή και το μήλο στην τσάντα

Για το μέλλον φοράγαμε ρούχα χαράς

Τι προσδοκίες για δόξα και για φήμη!

Μα ασταμάτητος ο χρόνος σημαδεύει την πορεία μας

Και με βαρύ κεφάλι αρνούμαστε το πεπρωμένο μας

Αντίο όνειρα της δόξας

Αντίο κάστρα στον ουρανό

Κοιτάζω με κουφή μνησικακία το γραφείο

Προσπαθώ μάταια να γλιτώσω από τη μονοτονία

Αντίο χρόνια της νεότητας

Γιατί, γιατί δεν ξαναγυρνάτε;

Είμαι ένα φθινοπωρινό φύλλο που μέσα στη θύελλα

Θυμίζει το γκρίζο της μέρας,ο χειμώνας κορδώνεται

Η γυναίκα αθώα περιμένει

Παρέα στις μέρες μου

Μα άδικα ψάχνει,ψάχνει

Αγάπη,κι εσύ που έχεις χαθεί;

Αντίο όνειρα της δόξας

Αντίο κάστρα στον ουρανό

Παίρνω την πέννα και συνεχίζω να γράφω

Κάνω ένα λεκέ από μελάνι μου τρέμουν τα δάχτυλα

Καλύτερα να ξεχάσεις τις μνήμες γέρικο κορμί μου

Όνειρα της δόξας,αντίο...

Addio sogni di gloria (Innocenzi)

Ο Σπύρος που πάντα θα έχω μέσα μου ήταν ένας μαγικός άνθρωπος, γεμάτος από τις ομορφιές της ζωής. Αυτός μου έμαθε τα πρώτα ταχυδακτυλουργικά τρίκ. Λαχταρούσα να πάω σπίτι του να δω τι μου ετοιμάζει! Αυτός μου έμαθε τη μουσική και το θέατρο. Μαζί καθόμασταν στον καναπέ και δακρύζαμε όταν πρωτοάκουσα το παραπάνω τραγούδι, ένα παραδοσιακό ιταλικό. Θυμάμαι τα τριξίματα του δίσκου ένα προς ένα, όπως και το σφίξιμο στο στήθος από το πάθος της μουσικής όταν γύρισα και τον ρώτησα "Να το ξαναπαίξω;".

Γι’ αυτό μη με κακίζετε. Δεν είναι θλίψη και κλάμα αυτό το τραγούδι. Είναι το "καλό κατευώδιο", το αντίο για το ταξίδι που όλοι κάνουμε κάποια στιγμή. Οι αναμνήσεις από τα ωραία της ζωής, που κι ας μας λείπουν, ξέρουμε ότι τα ζήσαμε. Αν μπορούν οι ήχοι ενός βιολιού να γεμίσουν ασφυκτικά ένα δωμάτιο, αν μπορεί η μουσική να πετάξει σαν πουλί ως τον ουρανό, αν μπορεί ένας άνθρωπος να ζει για πάντα μέσα σε ένα δάκρυ, τότε αξίζει να ζούμε γιατί όλα είναι δυνατά.

Αντίο Νονέ...